-
1 zdawać
zdawać (zdaję) < zdać> (-am) egzamin, raport ablegen; (przekazywać) übergeben; bagaż aufgeben (do G in D);zdawać na studia sich um einen Studienplatz bewerben, die Aufnahmeprüfung an einer Hochschule ablegen;zdawać do następnej klasy in die nächste Klasse versetzt werden;zdawać się (na A) sich verlassen (auf A);zdaje mi się, że … es scheint mir, dass …, es kommt mir (so) vor, als ob …;zdaje się, że … es scheint, dass …;zdawałoby się, że … man könnte meinen, dass …;jak się zdaje wie es scheint;zdawał się spać er schien zu schlafen;zdawało ci się das hast du dir eingebildet -
2 zdawać
I. vt3) ( przystępować do egzaminu)\zdawać egzamin eine Prüfung ablegen\zdawać na uniwersytet sich +akk um einen Studienplatz bewerben, die Aufnahmeprüfung an einer Universität ablegen\zdawać do następnej klasy in die nächste Klasse versetzt werdenII. vi1) ( uświadamiać sobie)\zdawać sobie sprawę z czegoś sich +dat einer S. +gen bewusst sein, sich +dat über etw +akk im Klaren sein2) ( relacjonować)\zdawać z czegoś sprawę über etw +akk berichten3) to nie zdaje egzaminu es bewährt sich nichtIII. vr1) ( być podobnym do czegoś)dom zdawał się być ruiną das Haus sah einer Ruine ähnlichgospodarz zdawał się drzemać der Wirt schien zu schlafen2) ( mieć wrażenie)zdaje [mi] się, że... es scheint mir, dass..., ich habe den Eindruck, dass...zdawało ci się das hast du dir eingebildet3) ( polegać)\zdawać się na kogoś/coś sich +akk auf jdn/etw verlassen
См. также в других словарях:
wcielić się — Wcielać się w życie «przyjmować materialną postać, realny kształt; ucieleśniać się, ucieleśnić się, urzeczywistniać się, urzeczywistnić się»: Polska wybuchła? Urzeczywistniły się marzenia wieszczów i niewieszczów? No i co, jest Polska i koniec. ( … Słownik frazeologiczny
wcielać się — w życie «przyjmować materialną postać, realny kształt; ucieleśniać się, ucieleśnić się, urzeczywistniać się, urzeczywistnić się»: Polska wybuchła? Urzeczywistniły się marzenia wieszczów i niewieszczów? No i co, jest Polska i koniec. (...) Ciągle… … Słownik frazeologiczny
przychwytywać się – przychwycić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o człowieku: zauważać u siebie coś, z czego nie zdawało się wcześniej sprawy, łapać się na czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przychwytywał się na używaniu wulgarnych słów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
droga — 1. Być na dobrej drodze «rozumować, myśleć prawidłowo»: (...) sprawiał wrażenie, że nie obchodzą go rewelacje Jakuba. – Jest pan na dobrej drodze, panie profesorze (...). M. Saramonowicz, Siostra. 2. Być na (dobrej, najlepszej, prostej) drodze do … Słownik frazeologiczny
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
przerwać — dk IX, przerwaćrwę, przerwaćrwiesz, przerwaćrwij, przerwaćał, przerwaćany przerywać ndk I, przerwaćam, przerwaćasz, przerwaćają, przerwaćaj, przerwaćał, przerwaćany 1. «rwąc przepołowić coś, przedzielić na dwie części, rozerwać, zrobić wyrwę w… … Słownik języka polskiego
wiór — 1. pot. Język wysechł komuś na wiór «ktoś czuje suchość w ustach»: (...) tak mi trudno mówić ( wargi i język wyschły mu na wiór ) (...). E. Zegadłowicz, Zmory. 2. pot. Suchy jak wiór a) «bardzo chudy, wychudzony»: W drzwiach (...) miotała się… … Słownik frazeologiczny
przychwycić — dk VIa, przychwycićcę, przychwycićcisz, przychwycićchwyć, przychwycićcił, przychwycićcony przychwytywać ndk VIIIa, przychwycićtuję, przychwycićtujesz, przychwycićtuj, przychwycićywał, przychwycićywany, pot. «zatrzymać kogoś, coś niespodziewanie,… … Słownik języka polskiego
sprzed — przyimek składający się z ubezdźwięcznionego przyimka z i przyimka przed (łączący się z rzeczownikiem w dopełniaczu), oznaczający: 1. «taki, który pochodzi z miejsca położonego przed czymś określonym przez towarzyszący przyimkowi rzeczownik»… … Słownik języka polskiego
koronacja — ż I, DCMs. koronacjacji; lm D. koronacjacji (koronacjacyj) «uroczysty akt przekazania nowemu monarsze insygniów królewskich, połączony najczęściej z kościelną ceremonią» Koronacja Bolesława Chrobrego w Gnieźnie. □ Przez imaginację pojechał na… … Słownik języka polskiego